دوران طلایی دزدان دریایی

دزدان دریایی بربر[و ۵۷] اصطلاحی است برای گروه دزدان دریایی شمال آفریقا و عمدتاً دریای مدیترانه، پایگاه و مناطق سکونت و گشت زنی آنها محدود به بنادر تونس، طرابلس، الجزایر و مراکش می‌باشد، آغاز فعالیت آنها به زمان شروع جنگ‌های صلیبی[و ۵۸] بر می‌گردد، تا اوایل قرن نوزدهم روستاهای ساحلی و شهرهای ایتالیا، اسپانیا و جزایر دریای مدیترانه توسط آنها غارت شد. از قرن ۱۷ دزدان دریایی بربر گاهی در مناطق اقیانوس اطلس و نواحی ایسلند هم دیده می‌شدند، در کتاب پروفسور رابرت دیویس[و ۵۹] استاد تاریخ دانشگاه اوهایو گفته شده که بین ۱ تا ۱/۵ میلیون اروپایی توسط دزدان دریایی بربر دستگیر و به عنوان برده در جهان عرب بین قرون ۱۶ تا ۱۹ فروخته شدند.[۹][۱۰] اوایل قرن ۱۷ اوج شکوفایی راهزنی این دزدان قلمداد می‌شود، در این زمان فقط در الجزایر حدود بیست هزار نفر اسیر، زندانی دزدان بود، به ثروتمندان اجازه داده می‌شد تا با پرداخت فدیه (خون‌بها) آزادی خود را خریداری نمایند و آزاد شوند اما فقرا به بردگی محکوم می‌شدند. در میان اسرا نه تنها از اهالی ایتالیا و اسپانیا بلکه مسافران آلمانی و انگلیسی هم دیده می‌شدند، اولویت اسارت برای آنها جوانان و کسانی بودند که در وضعیت جسمی مناسبی قرار داشتند. همهٔ کسانی که مقاومت می‌کردند بلافاصله کشته می‌شدند، یکه‌تازی و رفاه دزدان دریایی بربر تا اوایل قرن ۱۹ ادامه داشت. در آن زمان ایالات متحده نوپای آمریکا پرداخت هر گونه فدیه به دزدان در جهت آزادی گروگان‌ها را رد کرد و وارد اولین و دومین جنگ با این دزدان در شمال آفریقا شد و دزدان دریایی بربر اسیر ملوانان آمریکایی شدند. کشورهای فرانسه و انگلستان نیز به دنبال آمریکا حملاتی را علیه دزدان دریایی بربر آغاز نمودند تا اینکه این منطقه از لوث وجود آنها پاک گردید.