دوران طلایی دزدان دریایی

ثبت و اجرای قرارداد آترچت برای مقابله با دزدان دریایی تبعات بسیاری به همراه داشت، در ماه‌های آغازین این قرارداد هیچ واکنشی از طرف دزدان صورت نگرفت اما با شروع حملات قوای متحد. ورق برگشت، شدت و بازخورد حملات به گونه‌ای بود که تعداد بسیار زیادی از دزدان به نقاط نامعلومی فرار کردند و تعداد بسیاری از آنها وقتی در تنگنا قرار گرفتند به شیوهٔ دزدان دریایی انتحار[و ۶۹] کردند و برخی از آنها غنایمی را که در طی سالها راهزنی به دست آورده بودند در جای نامعلومی پنهان ساختند. از جمله نکات اصلی و تبعات قرارداد آترچت می‌توان به چند مورد اشاره داشت:

    تنها بازمانده: تنها دزد دریایی بازمانده و سرشناسی که توانست ثروت بی شمارش را بردارد و فرار کند هنری آوری[و ۷۰] بود. آوری با غارت کشتی مغولی مشهور گنجی ساوایی[و ۷۱] معروف شده بود، دامنهٔ یکه‌تازی و غارت او حد و مرزی نداشت، گزارش‌هایی از سرکشی‌های او تا دماغهٔ امید نیک[و ۷۲] یعنی جنوبی‌ترین نقطهٔ خاک قاره آفریقا نیز ثبت شده در سال ۱۶۹۶ ناپدید شد و روایت‌های متعدد و متناقضی دربارهٔ مقصد او گفته شد. در حقیقت بعد از این تاریخ گزارشی از حمله او به هیچ کشتی ثبت نشده.[۱۴]
    خودکشی از نوع دزد دریایی: چند ماه پس از پیمان آترچت بسیاری از ملوانانی که در میان دزدان دریایی بودند به نیروهای فرانسه، انگلیس و دیگر متحدان که علیه دزدان دریایی بسیج شده بودند پیوستند. هجمه و یورش نیروهای متحد علیه دزدان دریایی به شکلی بود که بسیاری از آنها در هنگام نزدیک شدن کشتی‌های متحد و درگیری مستقیم از ترس مرگ فجیع و چوبه دار به دریا می‌پریدند.
    خاکسپاری از نوع دزد دریایی: در همان زمان اجرای قرارداد تعدادی از سرشناسان دزدان دریایی همان روش دفن گنج‌های بزرگ به شیوه و راه و رسم ویلیام کید را پیش گرفتند. پس از اعدام کید با وجود تحت فشار قرار دادن و شکنجه، هیچ‌کس نتوانست گنجینه‌های بزرگی را که به خاک سپرده بود پیدا کند و تا امروز هر از گاهی خبرهایی از ماجراجویان در رابطه با محل یا احیاناً جزیره و غاری در زمینهٔ گنج گمشده کاپیتان کید شنیده می‌شود که صحت هیچ‌کدام تاکنون تأئید نشده، موضوع اصلی آنجا بود که هر یک از دزدان جهت امحای گنج‌های خود راه و روش پیچیده‌ای در پیش می‌گرفت
    عفو به شیوه‌ای غیر از دزدان: در این میان تعداد بسیار زیادی از ملوانان و جاشوان دزدان دریایی راهی به جز تسلیم نداشتند و نجات را تنها در این راه یافتند مشکل اصلی آنجا بود که این عفو همیشه شامل حال آنها نمی‌گردید، معمولاً بعد از حبس دادگاهی برای بررسی سوابق مجرمانه آنها تشکیل می‌گردید و اگر محرز می‌شد که ملوان نگون‌بخت در کشتار وسیع و بی رحمی و شقاوت جنبه بی طرفی یا اعتدال را رعایت نکرده بلافاصله به چوبهٔ دار سپرده می‌شد و تعدادی از آنها که خوش اقبال تر بودند در نیروی دریایی علیه دزدان مجدداً به استخدام در می‌آمدند و در کشتی‌های جنگی یا گشت مشغول می‌شدند.
    دزدان دریایی زن: در دوران عصر طلایی راهزنی حداقل دو مورد از ورود زنان به زندگی دزدان وجود دارد (معمولاً با لباس مبدل و در قالب مرد) بهترین دزد دریایی زن شناخته شده، آن بونی[و ۷۳] است که معمولاً با نام مختصر بانی خوانده می‌شد؛ و زن دیگر به نام ماری رید،[و ۷۴] بانی در بندر ناسائو از همسرش جدا شد و با معشوقه خودش کاپیتان جک رکهم فرار کرد، تا قبل از این بانی حتی با لباس مبدل در ارتش بریتانیا هم مدتی خدمت کرده بود. او پس از ترک شوهرش به منطقه کارائیب آمد و به جک رکهم و خدمه اش پیوست، با حمله جک به یک کشتی که زن دیگر یعنی ماری رید یکی از خدمه اش بود، ماری نیز دستگیر و به کشتی جک منتقل شد، به دلیل ظاهر زیبا گفته شده که لحظاتی را به تنهایی با بانی معشوقه جک به سر می‌برده و زمانی که جک پی به موضوع می‌برد و مظنون به رابطه مخفیانه آن دو می‌شود، ماری مجبور می‌شود که ماهیت اصلی خودش را فاش سازد، هنگامی که کشتی آنها در تاریخ ۱۷۲۰ مورد حمله قرار گرفت، تنها دو زن (ماری و بانی) و یک ملوان ناشناس به دفاع از آن پرداختند در حالی که سایر ملوانان به دلیل افراط در نوشیدن شراب مست بودند و حال طبیعی نداشتند، در پایان آنها دستگیر و بازداشت شدند، پس از دستگیری این دو زن، هر دو متهم به دزدی دریایی و محکوم به اعدام شدند اما اعدام آنها با این ادعا که باردار هستند متوقف شد، یک ماه بعد ماری در زندان مُرد. گفته شده به دلیل تب و عوارض ناشی از زایمان بوده، اما هیچ اطلاعی از سرنوشت زن دیگر، بانی در دست نیست حتی معلوم نشد که زایمان کرد یا اعدام شد.