پس از کشف آمریکا سومین ضلع یک مثلث تجاری تکمیل گردید که به مثلث تجارت یا مثلث بازرگانی معروف گشت، طبق این مثلث و بر روی نقشه، از قاره اروپا انواع منسوجات،[و ۱۰] شراب، و سایر محصولات تولیدی مقبول آفریقا به آنجا ارسال می‌گردید، بردهها[و ۱۱] از آفریقا و مبدأ جزایر قناری[و ۱۲] به سمت قاره آمریکا و منطقه کارائیب برده می‌شد و در نهایت سومین ضلع این نقشه ارسال تنباکو،[و ۱۳] شکر و کتان[و ۱۴] از آمریکا به اروپا بود، یکی از عمده دلایل مقبولیت این مسیر تجاری برای ناخدایان استفاده از جریان‌های دریایی[و ۱۵] و بادهای موسمی[و ۱۶] مناسب برای دریانوردی بود، فرانسوی‌ها، انگلیسی‌ها، هلندی‌ها، پرتقالی‌ها به قصد تسلط بر آمریکا. ثروت و منابعشان را روانهٔ آبها کردند، سه کشور اروپایی برای نخستین بار به آمریکای شمالی کوچیده و در آنجا اقامت گزیدند.
” اسپانیایی‌ها نخستین کلونی‌های دائمی را در سنت آگوستین واقع در فلوریدای[و ۱۷] کنونی به سال ۱۵۶۵ به وجود آوردند. بعد از اسپانیایی‌ها و در حقیقت پر اهمیت‌ترین کشورهای ایجاد کننده مستعمره و کلونی در منطقه کارائیب، انگلستان و فرانسه بودند. “
بیشتر نو کوچان نخستین، به دلایل اقتصادی از اقیانوس اطلس گذشته و وارد آمریکا شدند اما برخی دیگر نیز موطن خودشان را به واسطه انگیزه‌های ایده‌آلیستی از قبیل آزادی مذهبی، صلح دوستی و غیره ترک کردند، نو کوچان انگلیسی عموماً در طول ساحل شرقی ایالات متحده و نو کوچان فرانسوی بر کرانه‌های رودخانه سن لوران اقامت گزیدند. تا سال ۱۶۰۷ صدو چهار کلونی در جیمز تاون،[و ۱۸] ویرجینیا،[و ۱۹] و منطقهٔ کارائیب تأسیس گردید، برخی از کلونی‌ها اختصاصی بود که به وسیلهٔ مالکان ثروتمند و معمولاً اشراف ایجاد می‌گردید و کنترل می‌شد، در عرض چند دهه دزدی دریایی هم رواج یافت و این مثلث تجاری برای آنها تبدیل به مثلث طلایی شد، گروه‌های غارتگر مختلف. پهنهٔ آبها را میان خود تقسیم کردند، غارت کشتی‌ها نه تنها دزدان دریایی را ثروتمند می‌کرد بلکه آنها را صاحب قدرت و تجهیزات نظامی هم می‌نمود اغلب گروه‌هایی که بعدها به راهزنان دریا مشهور شدند ابتدا جاشوها[و ۲۰][یادداشت ۱] و سربازان کشتی‌های جنگی بودند که از طرف کشورهای مختلف به آمریکا فرستاده می‌شدند تا در جستجوهای خطرناک، گنج[و ۲۱] یا محموله‌های با ارزش پیدا کنند. به تدریج دسته‌های مختلف در آمریکا پایگاه‌هایی برای خود ساختند و بندرها و لنگرگاه‌ها را بر پا کردند و در دریا هم به سختی با یکدیگر درگیر شدند. هر کس هر قلمرویی در خشکی یا در آب داشت با شمشیر و تفنگ به دست آورده بود. سلاح و آذوقه بسیار پرارزش بود چرا که باید از آن سوی اقیانوس به آمریکا می‌رسید، در این میان جنگ و بی نظمی منطقه را در بر گرفته بود. در میان این بی قانونی و چند دستگی که بین قدرت‌های بزرگ وجود داشت، سر و کله دزدان دریایی پیدا شد، برای راهزنی و دزدی دریایی در ابتدای کار قانونی وجود نداشت چرا که در آن کشمکش، دزدی از کسانی حساب می‌شد که خودشان از جای دیگری دزدی کرده بودند. دورهٔ افسانه‌ای دزدان دریایی ۸۰ سال و از تاریخ ۱۶۵۰ تا ۱۷۳۰ به طول انجامید. در این دوره هر محموله، کشتی مسافربری و حتی کشتی جنگی در خطر حمله شدید و بی رحمانه یکی از گروه‌های دزدان دریایی قرار داشت، زنان و بچه‌های کوچک هم از این حمله‌ها در امان نبودند، در منطقهٔ جامائیکا و با مرکزیت ناسائو، دزدان دریایی تشکیل یک اجتماع متمرکز به نام جمهوری دزدان دریایی را پی ریزی کردند که اغلبِ قوانین راهزنی، تقسیم غنایم و نقشهٔ حملات از این مرکز شکل می‌گرفت
مستعمرات جدید و پیدایش دزدان دریایی
هیچ نظری ثبت نشده است